خانم بدرالملوک امام
تو یکی نهای هزاری تو چراغ خود برافروز
چند وقت پیش از من خواسته شد تا برای راه اندازی سایت اینترنتی موسسه سلوک پویا مقاله ای بنویسم، البته شرایط مشکلی را پیش پایم نهادند و قلمم را محدود کردند! اندیشیدم که چه بنویسم که درد آلود و ناراحت کننده نباشد چون کار و اشتغال فکری من و ما، از نوع وقایع نگاری مقاله نویسها نیست......مسئله اساسی مطرح امروز ما با در نظر گرفتن مسئولیت کاری که داریم و نیازهای فرهنگی، اجتماعــی و اقتصادی انبوهــی از نیازهای بقـول فرانتس فانون، مغضوبین زمین و امانتهای آسمان، فرزندان بجا مانده از رحلت پدرانیست که از کثرت گرفتاری اقتصادی و فقر فرهنگی و طرد اجتماعی ، از تحمل این سه نقیصه موجود خرقه تهی کردند و زندگی را بدرود گفتند و ماندگاران خرد و کوچک در دامان مادرانی فاقد همه گونه امکانات زندگی بجز عاطفه و احساس گوش به زنگ صدائی هستند که هر روز آنها را صدا می کرد و دستانی که نیرومند و ترک خورده ، نوازششان می کرد و حداقل نانی برایشـان می آورد و اینک او نیست ولی بقیه نیازها هست .از میان معتقدین به دین در جامعه ما اقلیتی این شانس را دارند که در یک محدوده ای بسته زندگی می کنند . در آن محدوده ای که از محل خودشان و از یک گروه اجتماعی خاص پیرامونشان تجاوز نمی کنند و از خبرها و حوادث و جریاناتی کـه در بیرون می گذرد دیگر اطلاعی ندارند و وجدانشان نیز آرام است. گهگاه در مجلسـی و یا اخبــاری از طریق رسانه در جریان فقــر گسترده محلی قرار می گیرند، دسـت فتــوتی بسمت اندکی از بسیار این محرومــان قرار می گیرند و کمکـی می کنند و فارغ البال از بقیه ماجرا به زندگــی مرفه خود می پردازنــد و اگــر به جریانی از هیاهوی فقر و نیاز این تیپ و طبقه واقف شدند معترض از اینکه چرا اینگونه خبرها منعکس می شود و ما را ناراحت می کند؟ مـا که کمک به آنها کرده ایم دیگر چه انتظاری از ما هست!!!؟اما کسانیکه در یک جو دیگر و نسل دیگری پرورده شده اند اینجا دچار تناقض می شوند و دریک بلا تکلیفی و رنج بزرگ هستند و نمیتوانند آرام بمانند. میدانند که وظیفه انسانی آنها اقتضای همیاری و همکاری آنها را میطلبد. بپا می خیزند و با تشکیل تشکلهای متنوع چه در بعد محدود و چه در بعد جهانی به انجام کارهای بزرگ و تامین نیازهای نیازمندان میشتابند ، و موسسات فراگیر بزرگ فرهنگی و اجتماعی را برای یاری و رفاه آنها بپا می دارند و منشور مهم و زیبای همت والای خود را امضا می کنند. این افراد از جنس آنهائی هستند که کعبه آمال خود را در کوچه پس کوچه های شهرشان یا جهانشان به زیارت می نشینند و این موسسات را یاری می رسانند . تعداد این گروهها به میزانی که جهان پیش میرود زیاد می شود چه در ایتام و چه در تنگناهای زندگی آنان فرزندان کار و گروه تابینایان (عصا سفیدان) و.... . این مقاله ، مقاله نیست رنج نامه است درد دل است و آگاهی بخشی از گوشه گوشه های اجتماع !!! صلاح دیدم این مسائل را به اندیشه های پویای خوانندگان درد آشنای سایت موسسه سلوک پویا بسپارم تا شاید دری به تخته بخورد و انسانهای مترصد این پیامها ، با رسیدن این بغضیه ها به حضورشان ، بپا خیزند و به نیکوکاران بیدار جامعه بپیوندند و گامی اگر چه اندک، در فراراه رهجویان بیدار بگذارند.